HET VERHAAL VAN HANS
Hans dacht dat de tweede operatie eigenlijk overbodig was geweest, maar sinds een week weet hij wel beter. Na ruim 3 1/2 maand begon het volgende wonder zich te openbaren. Na de eerste operatie kon hij wel weer van alles, voelde zich vooral beter, nou ja, je kent het verhaal. Maar als hij in Florence het gras had gemaaid, was hij straal kapot, moest naar bed en was een paar dagen hondsmoe. Zij kracht was niet teruggekomen. Eigenlijk na alle klussen die hij aanpakte. Sinds een week is dat over.
Hij kan nu van alles doen en is daarna eigenlijk niet moe. Als hij nu gras heeft gemaaid (een groot oppervlak met terreinverschillen), rust hij een paar uurtjes en is dan weer topfit. Zo ook met schilderen etc. Die man is niet meer te stuiten.
De kracht van vroeger is niet teruggekomen. De leeftijd gaat natuurlijk ook meespelen. De moeheid was weg, maar nu is de moeheid na inspanning ook weg. Wat dus bij jou al na 1 operatie zo was. We hebben weer wat te vieren!
Florence, mei 2008, Pieteke, de vrouw van Hans.
