HET VERHAAL VAN MARIA (2)

Ik ben nu 53 jaar. Inmiddels ben ik driemaal geopereerd. Het succes van de eerste operatie in 2007 was zo overtuigend dat ik van de nog bestaande restpijn ook af wilde komen. Na de 1e operatie in ben ik na een half jaar in 2008 weer gaan werken. Ik solliciteerde en het was direct raak ik kon in mijn oude beroep terecht. Het beroep waar ik op mijn 26e noodgedwongen mee moest stoppen vanwege de vermoeidheid en de pijnen die toendertijd geweten werden aan de zwaarte van mijn beroep.

Aan het werk

Ik ging 32 uur per week werken en behield het recht op WAO. Zo kon ik uitproberen of het vol te houden was. Na een half jaar werken kwam ik er achter dat het werk goed vol te houden was. Er ging een wereld voor me open. Na het werk was ik gewoon moe en na een nacht slapen stond ik verfrist op. Maar de omstandigheden op het werk bevielen me niet. Er werd nog net niet gevochten en zo wenste ik niet nog tien jaar door te gaan. Ik nam ontslag en ik zocht een andere baan. En ik verhuisde ook naar een andere stad. Omdat ik mezelf ook verder wilde oriënteren (ik had immers 20 jaar lang niet meer gewerkt!) ging ik bij een uitzendbureau aan de slag. Vanuit de WAO kon ik gemakkelijk ontslag nemen ik had immers mijn eigen reïntegratie opgestart. Voor dat werk moest ik veel fietsen en ook heel vroeg opstaan. Ik fietste wel 60 km op een dag en liep trappen op en af. Ik kon het allemaal aan.

Een tweede operatie

In 2009 liet ik me voor de tweede maal opereren aan mijn linkerenkel. Omdat de enkeloperatie meer tijd vraagt en zwaarder is besloot ik om voorlopig niet meer te werken. In de tijd dat ik thuis was zat ik dagelijks achter mijn PC en was bezig met het maken van een website en alles wat daarbij kwam. Na zes maanden thuis geweest te zijn vond ik weer een baan voor 32 uur per week.

Maagpijnen en misselijkheid

Tien maanden na deze 2e operatie werd ik overvallen door een plotselinge opkomende en hevige hoofdpijn misselijkheid en pijn in mijn maag-darm streek. Het gebeurde op een nacht plotseling, zonder aanleiding. De pijn was ernstig en mijn bloeddruk liep zo hoog op dat ik met gillende siréne naar het ziekenhuis werd gebracht. De chirurg stond al klaar en de operatie kamer werd in gereedheid gebracht want men dacht aan een aortascheuring. Ik kreeg een hoge dosis morfine per infuus en daardoor nam de pijn af. Ik werd uitgebreid onderzocht; echo, manueel, laboratorium,foto`s etc. En... er werd niets gevonden. Ik werd naar huis gestuurd. Thuisgekomen voelde ik me nog zwak en `s avonds laat kwam de pijn weer opzetten maar minder krachtig dan voor de spoedopname. Door in een stoel te blijven zitten, gedurende de nacht kon ik voorkomen dat de pijn ondraaglijk werd. Ik had een prachtig uitzicht want het sneeuwde zachtjes buiten. De maanden daarop kreeg ik met enige regelmaat last van zware hoofdpijn en milde maagpijn en daarop volgde dan misselijkheid ( twee dagen overgeven met ongelooflijk zware krampen, zelfs een slokje water werd direct uitgebraakt). Dit nam na twee dagen af en dan knapte ik weer op. Maar o, wat was ik dan ziek. Het was me duidelijk dat dit een effect was van de fibromyalgie en de operatie. Ik ben ook niet verder gegaan met onderzoeken of behandelingen. En ik was ook nergens bang voor. Dit was een tijdelijke verergering.

Doorwerken

In de loop der tijd namen de maagproblemen af en de aanvallen met hoofdpijn (migraine genoemd door een controlearts). Ik had regelmatig een licht gevoel van misselijkheid en voelde dan mijn maagwand samentrekken. Op enkele ziektedagen na kon ik gewoon werken.

Mijn baan liep af omdat het een tijdelijk contract was en er een golf van ontslag neersloeg op het werk. Ik was gedwongen om uitzendwerk te verrichten. Ik had daardoor geen contractuele verplichtingen en besloot deze tijd te gebruiken voor een operatie aan mijn linkerarm. De linkerarm deed vooral `s-nachts pijn en ik kon daar niet meer op liggen.

Een derde operatie

In 2010 werd ik voor de derde maal geopereerd nu aan mijn linkerarm en direct daarop voelde ik een immense helderheid in mijn hoofd. Hierna kwam er een periode met; alle dagen een gevoel van misselijkheid en vaak hoofdpijnen. De pijn in mijn linkervoet en het strakke gevoel in mijn enkel nam af. En af en toe stak de maagpijn eventjes de kop op. Mijn ooglid werd weer oedemateus en mij ogen traanden allebei vaak. Nu in 2011 is de hoofdpijn en de misselijkheid weg en werk ik weer volop. Ik merk dat mijn kracht nog steeds aan het toenemen is. Mijn huid is zacht geworden en heeft een mooie teint. Ik merk ook dat mij spieren zich beter ontwikkelen. Ik heb geen pijn meer in mijn linkerarm. Ik voel iedere maand mee dat de opbouw nog doorgaat en dat de restpijn nog steeds afneemt.

Klaar met opereren?

Mensen die fibromyalgie in vier kwadranten hebben en na een of twee operaties stoppen met de behandeling doen zichzelf en hun medemens te kort. Zij hebben naar mijn mening geen recht om te zeggen dat de operaties niet geholpen hebben omdat ze de behandeling niet afgemaakt hebben. Of ik een vierde operatie nodig heb weet ik nog niet. Zoals het er nu naar uit ziet denk ik dat een vierde operatie niet nodig is.

Jong en gelukkig

Ik ben inmiddels weer aan een nieuwe baan begonnen (32u) en werk 20 uur per week vrijwillig voor de Fibromyalgie Stichting Nederland. Ik heb een heerlijk en actief leven. Ik voel me jong en gelukkig want ik kan elke dag rekenen op mijn gezondheid. En mijn motivatie om de ontdekking van Dr. Bauer uit te dragen en te ondersteunen kan niemand meer bij me wegnemen. BAUER IS GENIAAL.

Waarheid is niet weg te nemen omdat deze altijd voelbaar aanwezig is, dag en nacht!

Amsterdam 2011, Maria