HET VERHAAL VAN MELANIE
Mijn naam is Melanie en ben 21 jaar oud.
Op 7 september 2010 ben ik geopereerd door Dr. Bauer in mijn linkerarm.
Hier is mijn verhaal; hoe het is begonnen en hoe ik alles ervaren heb.
In 2008 is alles begonnen.
De pijn is langzaam in mijn leven geslopen.
Eerst was de pijn onschuldig, bij het omdraaien in bed een beetje pijn. Maar langzaam aan kwamen er meer klachten. Tijdens het lopen pijn kreeg ik pijn in mijn schenen, last van mijn polsen en onverklaarbare spierpijn klachten.
Ook de moeheid kwam vrij snel.
Daarnaast had ik al zeven jaar lange hevige hoofdpijn aanvallen. (alleen wist ik toen niet dat het bij de fibromyalgie hoorde en dat het daardoor allemaal begonnen was).
Voor ik het wist was mijn leven veranderd en lag ik veel op de bank.
Ik kon niet meer naar school en in het weekend werken lukte ook niet meer.
Ik moest alles stopzetten helaas.
Mijn sociale leven is stortte volledig in. Uitgaan, winkelen enz. was niet meer mogelijk.
Ik kreeg al vrij snel de diagnose fibromyalgie van de huisarts.
Geen uitleg of wat ik er aan kon doen, nee ik kon gewoon weer na huis.
Via een internist ben ik gelukkig nog doorgestuurd naar de reumatoloog, en die heeft eerst heel wat testen gedaan om er achter te komen of het fibromyalgie was. Helaas was de echte fibromyalgie!
Ik kreeg een cursus aangeboden ‘omgaan met fibromyalgie’.
Maar dit heb ik afgeslagen na het intake gesprek. Wat had het voor een nut om over mijn verleden te gaan praten. Ik wou gewoon weer verder gaan en mijn leven terug!
En dat is nu al 2 jaar geleden.
Ik heb nog helemaal niet zo lang fibromyalgie vergeleken bij andere mensen die geopereerd zijn. Maar ik was het na 2 jaar thuis zitten met veel pijn en moeheid het al zo zat. Ik dacht: “ ik ben nog maar 21 jaar oud en moet ik met deze pijn 80 jaar worden”? Dat zag ik echt niet zitten.
Ik het in 2008 al gelezen over Dr. Bauer maar er toen eigenlijk beetje overheen gelezen. Ik wist toen amper wat fibromyalgie was.
Maar in 2010 kwam ik weer op een artikel van Dr. Bauer en ben toen verder gaan lezen en zoeken op het internet.
En ik raakte erg enthousiast over wat ik allemaal las.
Ik heb de dvd en het boek besteld. Maar wist eigenlijk al zeker dat ik naar Dr. Bauer zou gaan!
Via deze site: www.fibromyalgie-vlaned.nl ben ik met mensen in contact gekomen en deze hebben mij geholpen met informatie en het maken van de afspraak enz.
Dit was erg fijn want het was een onbekend terrein.
Het onderzoek en mijn operatie was gepland op 7 september 2010.
Erg spannend en ik kon haast niet wachten.
Toen ik dinsdagochtend aankwam bij de praktijk kwam ik een Nederlandse vrouw tegen die de vorige dag voor de tweede keer was geopereerd door Dr. Bauer.
Dat was wel erg leuk om daar mee te spreken en vooral voor mijn ouders een geruststelling dat ze het met eigen ogen zagen dat het werkte.
Om 9 uur stond het onderzoek gepland.
Erg vriendelijke mensen en het was bijzonder om te zien hoe alles gaat en hoeveel punten(Tenderpoints) er allemaal pijn deden!
Ik bleek het in alle vier de kwadranten te hebben.
Ik werd die dag geopereerd aan mijn linkerarm.
Eerst kreeg ik een infuus waar het verdovingsmiddel gaat.
Als je in slaap bent gevallen krijg je een nog een sterkere plaatselijke verdoving, hier voel je dus niets meer van. Voor ik het wist werd ik alweer wakker en was Dr. Bauer de wond aan het hechten. Er was al weer anderhalf uur verstreken.
In de wachtkamer kreeg ik nog een glas water. Toen ik me je goed genoeg voelde mocht ik weer naar het weer na het hotel terug
Direct na de operatie.
Door het roesje was ik nog zo moe dat ik de hele middag heb geslapen.
Ik heb nog wel wat pijn gehad aan mijn arm, maar het was wel goed vol te houden.
Bij de wondcontrole de volgende dag was alles goed en kreeg ik oefeningen mee voor thuis en werd me verteld wat ik wél en niet mocht doen.
En toen konden we weer terug naar Nederland.
De terug weg in de auto ging het eigenlijk gelijk al beter. Ik heb de hele weg gezeten terwijl ik de op heenweg echt wel even moest gaan liggen om het vol te houden.
Links: de pleister (tweede huid)
Rechts: Het litteken zes weken na de operatie.
We zijn nu goed 4 maand verder en ik kan zeggen dat operatie heeft gewerkt.
Ik voel minder pijn in mijn armen en benen. Mijn schouderbladen zijn minder gevoelig, mijn darmen zijn rustiger en ik heb nog maar weinig hoofdpijnaanvallen gehad. Ook de moeheid is een stuk beter geworden en ik houd dingen langer vol.
Ik heb al heel wat oplevingen gehad dat ik veel energie had en dan dingen ging ondernemen. Of dat ik echt geen zin had om rustig op de bank te gaan liggen. Ook herstel ik sneller als ik te veel heb gedaan heb en hoef ik geen drie dagen meer bij te komen.
Het gaat nog steeds met ups en downs maar het is nog maar 4 maand geleden.
Ik ben al erg blij met dit resultaat ook al ben ik er nog lang niet.
Maar ik zie dat het echt werkt.
Ik ben zo blij dat ik mijn tweede operatie alweer gepland heb.
Deze wordt als goed is gedaan aan mijn rechter- enkel.
De tweede operatie staat gepland op 8 juni 2011.
Ik kan niet wachten tot het weer zo ver is.
En dan zal ik zeker weer laten weten hoe het gegaan is.
Vriendelijke groetjes,
Melanie, Overijssel Nederland, 2011
