HET VERHAAL VAN MIRA - DEEL 1
(Mira is met een camper gegaan)
Vrijdag 9 juli zijn W. en ik naar de camping in Wellerlooi gereden, waar J. na zijn werk naar toe kwam, we hadden besloten ’s nachts te gaan rijden i.v.m. ‘zwarte zaterdag’ Uitgezwaaid door de bekenden van de camping, vertrokken we om 19.00 uur. We hebben geen enkele file gehad en konden dankzij ‘Miep’ onze navigator de camping ‘Unteraegeri’ in Zwitserland goed vinden. We kwamen ’s morgens 8.30 uur aan en mochten gelukkig direct naar onze besproken plaats. Ik heb reuze tegen de reis opgezien, maar alles is me enorm meegevallen.
Maandagmorgen, 12 juli ontmoette ik dr. Bauer, een sympathieke man en hij heeft mij onderzocht en na een anamnese zijn alle tender- en triggerpoints gecontroleerd, zeer, zeer pijnlijk. Het blijkt dat alle vier kwadranten (lichaamsdelen)zijn ‘besmet’. De rechterzijde meer dan de linker, dr. Bauer heeft dan ook besloten mijn rechterarm te operen.
Na dit onderzoek werd ik naar de OK gebracht en kreeg een infuus, heerlijk, zo ontspannen. Ik ben vooraf totaal niet nerveus geweest, eigenlijk meer blij en nieuwsgierig, maar dat infuus was top!
Ik kon alles wel op afstand volgen, maar de tijd ging zo snel, dat ik toch behoorlijk heb liggen doezelen, een beetje getrek heb ik wel gevoeld en aan het einde enorm prikkende vingers en hand, maar absoluut geen pijn.
Na het verbinden van de wond (op de wond een soort Compeed) kreeg ik pijnstillers mee en een afspraak voor de volgende dag. Terug naar de camping waar onze caravan stond. Inderdaad kreeg ik na enige tijd pijn en heb een capsule genomen, na een half uur nog een en voor het slapen gaan de derde, nauwelijks pijn gehad.
De volgende dag terug voor controle, alles was in orde en na de instructies voor de verzorging van de wond en de oefeningen, die 5x per dag 4 weken lang gedaan moeten worden mocht ik naar huis.
We besloten de volgende dag weer terug te rijden naar de camping in Wellerlooi waar we de vakantie hadden gepland. ’s -Morgens bleek de pleister te lekken en moet het vervangen worden en met steriel verband afgedekt worden, maar omdat we toch nog in de buurt waren, zijn we langs de praktijk gereden en is de wond opnieuw verzorgd, de pleister moet 2 weken en het liefst 20 dagen blijven zitten. Volgens het operatierapport zijn er veel banen vrijgemaakt en is er veel weefsel weggehaald.
Merk ik al iets van de operatie? Een uur na de operatie viel het watje uit mijn oor, vanwege de ziekte van Menière heb ik tegen geluiden en duizeligheid al een paar jaar een watje in mij oor, dit is het eerste wat ik ’s morgens in mijn oor doe, anders gaat er iets mis in mijn hoofd en word ik misselijk en duizelig. Nu enige dagen later heb ik nog steeds geen watje in mijn oor en heb weinig last van de geluiden, ook ben ik een paar keer in de lift geweest in de praktijk van dr. Bauer, vanwege de duizeligheid, die volgt op de rit in de lift loop ik de trappen op en neer.
De pijn in mijn rechter bovenarm, die al enige weken heel erg is met bewegen, maar ook in rust, heb ik niet meer......volgens mij heb ik meer energie, nog enige twijfel, want ik heb vakantie en mag ook weinig doen, maar ook dan ben ik meestal moe.Vandaag naar Gelderen in Duitsland geweest en voor het eerst het grootwarenhuis aldaar zonder scootmobiel bezocht, terug wel wat moe, maar niet uitgeteld! Ik vind dat ik nu al verbetering voel, laten we hopen dat de operatie toch resultaat heeft!
Noord- Holland 17 juli 2010
