HET VERHAAL VAN MIRA - DEEL 2
Vier en een halve maand na mijn operatie. Het is prachtig weer en ik loop mijn dagelijkse wandeling in het Twiske. Er ligt een klein laagje ijs in de sloot, het eerste ijs van de komende winter. De smienten strijken in groepjes van honderd tegelijk in de Stoterplas neer. Meer dan honderd ganzen roepen en in de lucht vormen ze een enorme V. Ook weer terug van weggeweest. De winter komt er aan je voelt het overal, vooral de kou, maar ook het lekkere zonnetje het is kortom genieten.
Voor de operatie genoot ik ook van de omgeving tijdens mijn wandeling, maar vaak dacht ik ook: zou ik het vandaag weer redden, ik moet het rondje afmaken om weer naar mijn auto te komen. Het besef dat ik mijn gsm bij me heb biedt me het vertrouwen dat als ik het niet zou redden dat ik dan iemand zou kunnen bellen om me op te halen. Nu loop ik zonder er bij na te denken. Wat een belevenis!
Ik ben gisteren met mijn vriendin en mijn man naar de markt in Purmerend geweest. Zonder scootmobiel ben ik de markt over gelopen en vandaag heb ik nog net zoveel energie als gisteren... ik word niet meer gestraft voor een leuke dag en heb energie genoeg om verder te gaan. Het plannen voor een dagje weg hoeft niet meer.
Mijn pijn is veel minder. Natuurlijk zijn niet alle klachten door de operatie al verdwenen, maar ik ben vol vertrouwen dat het nog steeds beter wordt. Het herstel kan per slot van rekening tot 36 maanden duren. De artrose in handen, knieën en voeten zullen niet verdwijnen, alhoewel ik op dit moment alleen last heb van mijn rechter duim en linker voet. De rest houdt zich bijzonder rustig... maar de energie die ik terug heb ik de grootste winst. Ik zie niet meer op tegen de dagelijkse dingen, ik doe zelfs af en toe de boodschappen in mijn dorp, hilarisch als je niet eens weet waar de eieren liggen en je aan een bekende winkelbediende de weg in de winkel moet vragen, of dat blijkt bij de kassa dat je de groenten had moeten wegen en je weer terug de winkel in moet, zonder problemen doe ik dat even. Moet ik bij de kassa wachten dan is dat geen probleem!
Als dit zo blijft en misschien of meer waarschijnlijker, nog beter wordt... mensen, mij hoor je niet meer. Ik geniet van alles wat er met me gebeurt en heb absoluut geen spijt dat ik naar Zwitserland ben gegaan en het is veel geld. Het is de prijs meer dan waard.
Vóór mijn operatie heb ik bij de Agis (ziektekostenverzekeraar) om toestemming voor de operatie gevraagd en alle verwijzingen en aanbevelingen meegestuurd. Maar dit werd afgewezen omdat het een „experimentele operatie‟ zou zijn. Dit wordt zo genoemd, omdat deze niet wordt uitgevoerd (=bekend is) in Nederland. Na mijn operatie heb ik de rekening opgestuurd aan de Agis, maar de vergoeding werd afgewezen. Daarna heb ik een gesprek aangevraagd en er werd mij gezegd dat er geen vergoeding gegeven kon worden, om geen precedent te scheppen. Er zouden dan teveel aanvragen kunnen komen. Daarbij worden er steeds minder vergoedingen verstrekt gezien de bezuinigingen in 2011. Einde discussie.
Omdat ik elk jaar van de belastingdienst een teruggave krijg van de opgegeven specifieke ziektekosten heb ik de operatie gelukkig kunnen bekostigen.
Woensdag 24 november 2010
Mira
